دست نوشته های من برای کائن عزیزم

کائن عزیزم ، صفحه ی تلگرام و اینستاگرامم رو بالا و پائین میکنم ... پیام های قدیمی ، پُست های تکراری رو زیر و رو میکنم و دنبالِ یه اتفاقِ تازه میگردم ... دُنبالِ کسی میگردم که بینمون دلخوری نباشه ، بتونم بهش مسیج بزنم و باهاش حرف بزنم ... اما نیست ! پیدا نمیشه ! بیشتر دوست دارم برایِ تو بنویسم ... نمیدونم چقدر باید بگذره تا بهم ثابت بشه تنها دوستِ واقعیم تو هستی ! از این تکنولوژیِ آبی بدم میاد ! نمیدونم چرا ! دلم برایِ وایبرِ بنفشِ دوست داشتنی م تنگ شده ... با اون استیکر های بزرگ و خنده دارِش ... با همه ی امکاناتِ داشته و نداشتش ! وایبر برای من خاطراتِ خوب داره ... اون روزها که از مامان اینا دور بودم و دلخوش به دیلینگ دیلینگِ زنگِ وایبر ، به صحبت کردن های طولانیمون ، به اسکایپ های وقت و بی وقتمون ... به اینکه تایمِ ناهار و شاممون رو تنظیم میکردیم و با اون همه فاصله حسّ های خوب رو بهم منتقل میکردیم ... دلم برایِ اون حجمِ دلتنگی هم تنگ شده حتّی ! ... تلگرامِ آبی رنگِ دوست نداشتنی ! لطفاً فیلتر شو ، منقرض شو ... برو تا بتونیم برگردیم به بنفشِ آرامش بخشمون ... دوستت ندارم ... نباش تا دیگه ه دست نوشته های من برای کائن عزیزم...ادامه مطلب

لازم نیست نگران من باشید .
من به‌ اندازه‌ ی کافی نگران خودم هستم !
خودم را خوب میشناسم ...
بهتر از هر کسی و میدانم چطور خودم را خوشحال کنم ...

همیشه‌ به‌ محض اینکه‌ به‌ خانه‌ رسیدم ،
در را برای خودم باز میکنم تا ناراحت نشوم !
چون من میدانم از پشت در ایستادن خوشم نمی آید .
من یاد گرفته‌ ام ، جای خالی همه‌ را با خودم پر میکنم ...

دست نوشته های من برای کائن عزیزم...

تا بشویم ز دل ابر غم را 
در سرِ من هوای شراب است 
باده ام گر نه درمان درد است ؛ 
مستی ام گر نه داروی خواب است ؛ 
با دلم خنده ى جام گوید : 
پشت این ابرها آفتاب است !

 

 عکس : منظره یِ روبرویِ منزل ♥

دست نوشته های من برای کائن عزیزم...

کائن عزیزم ، خوشحالم که من اون کسی تویِ زندگی نیستم که پُل هایِ پشت سرش رو خراب کرد ، حُرمت ها رو شکست و چشمش رو رویِ همه ی خوبی ها و خاطرات بست ! خوشحالم که در حدّ توان َم بقیه رو خوشحال کردم ، مرهمِ ناراحتی ها یا گوشِ شنوا و رازدارشون بودم ! ... مطمئناً اگر روحیه ی سال هایِ قبل رو داشتم ، انقدر صبور نبودم و اتفاقات رو به دستِ زمان نمیسپُردم ! از صمیمِ قلب معتقدم که به مرورِ زمان ، چهره ی واقعیِ هر اتفاق مشخص میشه و تا قبل از اون نباید هیچ چیزی رو قضاوت کنیم ! روزها میگذره و من محتاط تر از قبل میشم ، بیشتر سکوت میکنم و بیشتر میفهمم ! شاید وقتِ اون رسیده تا خیلی چیز ها رو تغییر بدم ! دست نوشته های من برای کائن عزیزم...ادامه مطلب

کاترین : از حرفهای من ناراحت نشو ما هردو یکی هستیم نباید عمدا بین خودمون سوءتفاهم به وجود بیاریم.فردریک : چه جوری؟کاترین : آدمهایی که همدیگر رو دوست دارند مخصوصا بین خودشون سوءتفاهم بوجود میارند و دعوا می کنند بعد یهو می بینند که دیگه همدیگر رو دوست ندارند.فردریک : ما دعوا نمی کنیم.کاترین : نباید هم دعوا کنیم چون اگر توی این دنیا اتفاقی بین منو تو بیفته همدیگرو از دست میدیم، اونوقت میفتیم دست دیگران ...! * پ. ن : دانلود فیلم " وداع با اسلحه " دست نوشته های من برای کائن عزیزم...ادامه مطلب

بعضی وقتا واژه هات جفت و جور نمیشن ... میخوای حرف بزنی میخوای بنویسی اما هرچی تو لغت نامه ذهنت میگردی کلمه ای رو پیدا نمیکنی که حالت رو نشون بده ! انقدر به این گشتن ادامه میدی که آخرش نتیجه اش میشه یه سرگیجه و کلافگی دیوونه کننده !
چون نمیتونی حتی به خودت بگی که چه حالی داری ... !

دست نوشته های من برای کائن عزیزم...

 عکس : عصر بارانی - منظره یِ روبرویِ منزل ♥ 

*پ.ن : دانلود آهنگ " باران توئی - گروه چارتار "

دست نوشته های من برای کائن عزیزم...

آدم عادت می‌کند به وبلاگش ، عروسکی که شب‌ها کنار تختش می‌خواباند ، آل استارهای کهنه و کثیفش ، کوله مشکی بزرگش ... آدم به نوشتن عادت می‌کند ، به خندیدن وسط گریه‌های شبانه عادت می‌کند ، آدم به گربه‌های خیابان هشتم عادت می‌کند ، به ناهار خوردن در ساعت 4 بعد از ظهر عادت می‌کند ، به زنگ نخوردن تلفنش تا مدت‌ها عادت می‌کند ، آدم به همه اس‌ام‌اس‌های تبلیغاتی عادت می‍کند و با صدای اس‌ام‌اس دیگر از جا نمی‌پرد ، آدم به این‌که کسی منتظرش نباشد عادت می‌کند ، به این‌که حالش برای کسی مهم نباشد عادت می‌کند ، آدم به تنهایی عادت می‌کند ، به وانت سبزی فروشی که هر صبح توی کوچه داد می‌زند عادت می‌کند ، به چشم‌های خمار و پف کرده و سردردهای مزمن‌اش عادت می‌کند ، آدم به حال و روز بدش عادت می‌کند ، به عکس‌های الکی خوش آب و رنگ و دلخوشی‌های مصنوعی‌اش عادت می‌کند .   آدم به بی‌تفاوتی و بی‌خیالی عادت می‌کند ، به همبرگرهای نیم سرخ شده و شلوارهای تا زانو پاره عادت می‌کند ، آدم به قهوه صبح زود و آخر شب عادت می‌کند ، به چسباندن عکس‌های روزهای خوشحالی‌اش به یخچال ، به هم زدن مدام پیاز داغ توی ماهیتابه .  آدم به دیدن س دست نوشته های من برای کائن عزیزم...ادامه مطلب

کائن عزیزم ، هفته ایی که گذشت ، بزرگترین درسِ زندگیم رو گرفتم ! قصد نداشتم تا درباره ی این موضوع چیزی رو توی وبلاگ ثبت کنم ، اما خُب بعضی چیزها باید ثبت بشه تا همیشه ببینی و یادت باشه تا اون اشتباه رو دیگه تکرار نکنی ! این که کسی رو بعنوان دوست انتخاب کنی یکی از مهمترین تصمیم هایِ زندگیِ هر آدمی هست ... این که به کسی اعتماد کنی و بعنوان دوستِ صمیمی خطابش کنی قدمِ بزرگی هست ! اما اینکه طرفِ مقابل چه برداشتی از تو ، افکار ، حرف و رفتارت میکنه میتونی نقطه ی مقابلِ واقعیت باشه ! لزوماً هیچ کدوم نباید دروغ و اشتباه باشه ، صرفاً بسته به تفکر هر کسی داره ، اما نمیتونه درست هم باشه ! ... رابطه ایی که فقط از سمتِ یکنفر ارزش داده میشه هیچوقت پایانِ خوشی نداشته ، رابطه ایی که حقِ دفاع برای افراد نداشته باشه ادامه دادنش اشتباه محضِ ! ... مهم تفاوت و مشکلات نیست ، مهم نحوه ی برخورد ما با اون هاست . هفته ایی که گذشت باعث شد تا بیشتر قدر تنهایی دلچسبم رو بدونم ، بیشتر سکوت کنم و از این به بعد کمتر وارد جمع های دوستی بشم . یادمون باشه تا توی عصبانیت تصمیم نگیریم ، حرف نزنیم و عمل نکنیم ! مهم این نیست دست نوشته های من برای کائن عزیزم...ادامه مطلب

کاش میشُد روزی هزار بار برات مُرد پسرِ کنجکاو َم ♥

دست نوشته های من برای کائن عزیزم...